Zo was Utrecht
Mijmeringen over de Domstad in vroeger tijden
Verdwenen stadsbeeld - Leidseveer in 1956 | Vanaf de Leidseveertunnel rechts de Leidseweg met het gebouw 'De Utrecht'; daarnaast de Jaarbeurs op het Vredenburg; dan het Vinkegebouw (wat er nog altijd staat!); links de winkelzijde van het Leidseveer. Bus 3 is op weg naar het Station
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Vanaf de Neudeflat in 1973
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Bouw je eigen Domtoren. Succes!
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Bloemenmarkt op het Vredenburg in 1965
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
'Utrecht by Night' - vanaf de Dom in 1995
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Bemuurde Weerd met Sluizen in 1923
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
De Bakkerbrug in 1992
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Vanaf het Catharijneviaduct - 1973 | Zicht op de Catharijnebaan in aanleg. Vooruit de Radboudtraverse. Linksachter het nieuwe winkelpand voor V&D, waar ze binnenkort intrekken. Links het Vredenburg waar nog gebouwd wordt aan een deel van winkelcentrum Hoog Catharijne
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Hoek Vinkenburgstraat met Oudegracht in 1991
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
7-Doorkijkje onder de Vollersbrug in 1920
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
De Willemsbrug richting Mariaplaats. De Domtoren staat in de steigers, maar is wat bij geretoucheerd. Dat staat wel zo aardig voor de ontvanger van deze ansicht, welke in 1912 is verzonden
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
De Zadelstraat met Domtoren in 1920
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Een verlichte Domtoren in 1963 bij avond
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
De Van Asch van Wijckstraat in 1965 met links de Watertoren aan de Lauwerhof en op de achtergrond de Domtoren boven het Predikherenkerkhof
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht #hetutrechtsarchief
Domtoren vanaf Mariaplaats in 1906
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht
Domtoren vanaf de Maliesingel in 1905
#domtoren #kijkopdedom #diedomdaar #domstad #ansichtvanutrecht #zowasutrecht
De waterpomp op het Vredenburg, door Moesman gekiekt in 1898. Links de Korte Viestraat, die in 1940 werd verbreed en hernoemd naar Jacobsstraat. Rechts de Lange Viestraat die begin 20e eeuw werd verbreed.
Er wordt druk gebruik gemaakt van de pomp. In de 17e eeuw kwam hier boven een open waterput een pomp tegen de vervuiling. Er boven op een gaslantaarn, zodat men ook in duister er bij kon. Er naast stenen palen met kettingen, waar het vee tijdens de veemarkt aan werd vastgezet. In 1929 is de pomp gesloopt.
In 1883 kreeg de stad al waterleiding. Het drinkwater werd vanuit Soestduinen getransporteerd. Om de druk constant te houden werden watertorens gebouwd. De eerste aan het Lauwerhof (in 1895). Het stadsbestuur lag nog dwars en wilde de toren niet in de binnenstad. De directeur van de waterleiding compagnie 'Des Eaux d'Utrecht' woonde boven zijn kantoor aan het Predikherenkerkhof en besloot toen de toren in zijn eigen achtertuin te laten bouwen. Daarna volgden Riouwstraat (inmiddels gesloopt); Heuveloord; Amsterdamsestraatweg en Anthoniedijk . Toch dronk men tot ver in de jaren twintig nog uit pompen en grachten.
Er waren veel pompen in de stad. Op de Breedstraat, Geertekerkhof, Neude, Mariaplaats, etc, Maar ook in woonhofjes stond veelal een waterpomp. Het water uit de pomp op de Mariaplaats (in 1352 was hier al een waterput gegraven) was zelfs zo goed dat het begin 19e eeuw als Utrechts water in Amsterdam verkocht werd. Op de Geertebrug stond in 1905 de mededeling: 'Goed drinkwater verkrijgbaar bij de stadspomp Geertekerkhof', om het gebruik van grachtwater te ontmoedigen. Tot ver in de 19e eeuw was bier de dagelijkse volksdrank bij uitstek, gevolg van de matige kwaliteit van het drinkwater en de onbekendheid en duurte van koffie en thee. De stad bezat een groot aantal brouwerijen, zoals 'De Boog' bij de Volderbrug.
#zowasutrecht #moesmansutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #hetutrechtfotoboek19002000
Foto uit 1909 van Johannes Anthonius Moesman (Utrecht 1859 - 1937). Hij legde in zijn tijd de activiteiten en veranderingen in de stad, als amateurfotograaf, vast
Voor de komst van de paardentram tussen Utrecht en Zeist reden er op dit traject diligences.
In 1878 werd de Stichtsche Tramway-Maatschappij opgericht om een tramlijn aan te leggen. In 1879 was de rails vanaf het Stationplein tot aan ’t Rond in Zeist gereed en begon de paardentram te rijden. Een aantal jaren later werd de lijn in Zeist doorgetrokken naar het uiteindelijke eindpunt bij station Zeist. De lijn werd in 1901 eigendom van de Nederlandsche Buurtspoorweg-Maatschappij (N.B.M.)
Op de foto de paardentram naar Zeist op het Stationsplein, in zijn laatste dagen (1908). De rit naar Zeist nam een uur in beslag.
Ze voerde de passagiers langs de smalle straatweg met aan beide zijden een landschap, dat wij anno 2021 adembenemend zouden noemen. De weg was overkoepeld door het bladerdak der oude bomen. Tussen de dikke stammen de weiden, de boomgroepen der fraaie buitenplaatsen en de tuinen der villa’s. Buiten de stad trof men een natuurschoon aan, waarvoor men nu naar Drenthe zou moeten reizen…
In 1909 moest de paardentram plaats maken voor de elektrische tram; deze moest in 1949 verdwijnen voor de autobus van de N.B.M.
#zowasutrecht #moesmansutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief
J.A. Moesman (1859 - 1937) was fotograaf. Met een eigen winkel in de Voorstraat, en later op de Neude, waar hij o.m. prentbriefkaarten van zijn foto's verkocht. Hij schoot tal van foto's van het Utrechtse straatleven in een losse stijl van fotograferen
De korenmolen 'De Kat', gebouwd en actief sinds 1746, aan het begin van de Vleutenseweg werd in 1909 gesloopt. De molen stond aan de Vleutense Vaart bij de Bleekerskade (rechts op de foto), waar nu het Westplein is, nabij de afrit naar de Daalsetunnel. Dit stuk van de Vleutenseweg is verdwenen met de bouw van de Daalsetunnel
Bijna overal hebben rondom de stad windmolens gestaan, maar ze verdwenen één voor één met de zich uitbreidende bebouwing. Ze verdwenen ook omdat het werk veel beter gedaan kon worden door (stoom)machines. Dat gold bijvoorbeeld voor veel houtzaagmolens bij de Leidsche Rijn.
De molenaar overleed in 1877 door een klap van de 'vang'; die zelfde nacht brandde de molen af. Daarna spookte het jarenlang rond de uitgebrande en vervallen romp van de molen. Als regen, wind en storm gierden door de spleten en gaten van de zwartgeblakerde romp hoorde de buurt de geest van de molenaar die de 'vang' om kwam gooien.
Pas jaren later in 1909 werd, na jarenlange ergernis door omwonenden, de ruïne van de molen definitief afgebroken.
Op een gevel van de Lange Hagelstraat zit een gevelsteen van een zwarte kat. Maar het Centraal Museum bewaard de originele gevelsteen van een kat met onderschrift
#zowasutrecht #moesmansutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #hetutrechtfotoboek19002000
Foto uit 1909 van Johannes Anthonius Moesman (Utrecht 1859 - 1937). Hij legde in zijn tijd de activiteiten en veranderingen in de stad, als amateurfotograaf, vast
De Willemstraat in 1904. Het noordelijk deel van de binnenstad, net achter het Vredenburg en de Lange Viestraat, had zich in de loop van de 19e eeuw tot een echte volksbuurt ontwikkeld: Wijk C.
In de Franse tijd, vanaf 1795 kregen alle wijken een letter, omdat de Franse bezetter moeite had met de uitspraak van de wijknamen. Deze buurt, de Handvoetboog, had men Wijk C gedoopt, een naam die een begrip bleef ook na de afschaffing van deze wijkaanduidingen in 1890. Aan het begin van de 20ste eeuw was de buurt de gemeente al een doorn in het oog: te veel kleine en overbevolkte woningen en te veel overwegend arbeiders en slechte sanitaire voorzieningen. Ook was er veel armoede in de wijk, met name bij de Hooipoort.
Veel mensen woonden in poorten of hofjes. Een hofje was doorgaans ruimer van opzet dan een poort en bereikbaar via één doorgang. In een hofje stonden de huizen rond een gemeenschappelijk plein of tuin. Men leefde zoveel als mogelijk op straat, de was werd er gedaan, aardappels geschild en met buurvrouwen gekletst. De woningen waren klein, vaak niet meer dan een kamer met een keukentje en boven een zolder om te slapen
Eind 19de eeuw had men al een keer flink gesaneerd. Op voorstel van de Vereniging tot Veredeling van Volksvermaken werd omstreeks 1880 geld ingezameld voor een park. Tussen de benauwde straatjes was een groene oase gemaakt door tuinarchitect Copijn. Overdag speelden er kinderen; op zomeravonden klonk er muziek. In 1938 verdween het park voor aanleg van de St. Jacobsstraat.
De Willemstraat, ook wel 'de Boulevard' genoemd was het kloppende hart van de buurt en behoorde tot het welvarende deel van Wijk C met veel winkels. Er waren veel kleinhandelaren, vooral in groenten en fruit, gevestigd. Vaak trokken zij met paard en wagen de stad in om hun waren te slijten
Op de foto van Moesman zijn de Willemstraat te zien, de kruising met de Waterstraat, de pomp (rechts). Men dronk tot in de jaren twintig nog uit pompen. Voorbij de Waterstraat de Koningstraat.
#zowasutrecht #utrechtrond1900 #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos #verdweneninutrecht
De foto is gemaakt door Johannes Anthonius Moesman (1859 - 1937)
Het befaamde circus van Barnum en Bailey (The Greatest Show on Earth) kwam in 1901 naar Utrecht en sloeg op het sportterrein van Moerkoert zijn tenten op. Moerkoert had vlak bij zijn huis bij het Hogelandse park - ongeveer ter hoogte van de huidige Stadhouderslaan - een wielerbaan en zwembad laten aanleggen. Daar organiseerde hij sportwedstrijden en andere evenementen. Voor Moerkoert was Utrecht in 1900 al een festivalstad!
Het Amerikaanse circus van Phineas Taylor Barnum en James Baily, opgericht in 1880, kwam regelmatig in Europa. In 1901 toerde het beroemde circus door Nederland. Hij haalde het naar Utrecht. Op het terrein was stond een grote circustent, met een aparte tent voor een 'tentoonstelling' van de dieren. Die men op deze wijze ook van dichtbij kon bewonderen.
De olifanten, tijgers, tapirs, kangoeroes, zebra's, nijlpaarden, en vele andere exotische dieren uit de menagerie werden per trein vervoerd. De olifanten die hier in een optocht door de Voorstraat lopen zouden dan ook wel op weg kunnen zijn naar het station. Hoewel men in de binnenstad door de Veemarkt op het Vredenburg aardig wat dieren gewend was, zullen de olifanten toch voor enige ophef gezorgd hebben.
De Utrechtse cricket- en voetbalvereniging Hercules maakte, elk seizoen, dankbaar gebruik van het sportterrein van Moerkoert nabij het Wilhelminapark. Voor het seizoen 1902 - 1903 moest Hercules helaas uitkijken naar een andere plaats om te spelen. De reden was opmerkelijk. De olifanten van het circus hadden het speelveld grondig verwoest.
Het circus is in 2017 opgehouden te bestaan. Al eerder was men gestopt met de olifantenshow, die al vanaf 1882 bestonden. Dierenactivisten protesteerden al jaren tegen de show. In die begintijd was het gebruikelijk dat olifanten getraind werden om op fietsen te rijden, op muziekinstrumenten te spelen en om trouwjurken te dragen. Na 145 jaar was het afgelopen met het beroemde Amerikaanse circus.
#zowasutrecht #utrechtrond1900 #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos
De foto is gemaakt door Johannes Anthonius Moesman (1859 - 1937). Hij maakte destijds tal van foto's van het dagelijkse leven in een losse stijl van fotograferen
In 1796 werd hier in de stad de eerste schouwburg geopend. Bij het Gemeentebestuur was door visboer en entertainer Cornelis Koppedrajer een plan ingediend om op het Vreeburg een schouwburg op te richten, waarvoor hij al snel toestemming kreeg.
Onder de studenten was veel behoefte aan toneel. Maar bovendien was er een groot garnizoen van een onder Napoleon dienend leger in de stad gelegerd, waaronder ook veel jongelieden die van goede huize kwamen en belangstelling hadden voor toneel.
Het werd een houten gebouw op stenen fundering. Men sloeg ijverig aan het bouwen, zodat de schouwburg nog in hetzelfde jaar van de gunning, kon worden geopend. In de eerste jaren bleef het gebouw ’s winters onverwarmd! Pas, na vier jaar, in 1800 kreeg Koppedrajer toestemming van de Raad om er kachels in te zetten.
Lodewijk Napoleon, die Utrecht als residentie verkoos, verleende de schouwburg in 1807 het predicaat ‘koninklijk’. Evenals zijn broer keizer Napoleon was Lodewijk een fervent liefhebber van toneel en opera. Voor hem en zijn hofhouding werd een koningsloge gebouwd. Er werden zowel Franstalige als Nederlandstalige stukken opgevoerd.
In de vroege morgen van een koude januarimaand in 1808 brandde het gebouw tot de grond toe af. De avond ervoor had de koning de voorstelling nog bijgewoond. Hij had een hekel aan de Nederlandse kou, zodat de kachels flink hoog waren opgestookt, zodat de pijpen roodgloeiend stonden. Vermoed werd, dat dit de oorzaak van de ramp was.
Het houten gebouw was brandgevaarlijk, maar ook de toneelattributen, zoals de decors waren gevoelig voor brand. De lampen in zaal en toneel brandden op olie. Onder het toneel stond een vol vat met lampolie, die licht ontvlambaar was. Het gehele theater met rekwisieten, kostuums en muziekinstrumenten van orkestleden werd een prooi van de vlammen.
Het duurde even, maar in 1821 opende op dezelfde plek op het Vreeburg een nieuwe schouwburg, die er tot 1941 bleef staan (zie foto). De Stadsschouwburg zit sindsdien op het Lucasbolwerk
#zowasutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos #verdweneninutrecht
De foto is gemaakt door Johannes Anthonius Moesman (1859 - 1937)
De Wittevrouwenbrug in 1910. Met rechts op de hoek van de Wittevrouwenstraat de politiepost Wittevrouwen. Voormalig commiezenhuis / tolhuis van de accijnsbeambten, die controleerden wie en wat er de stad binnenkwam en zij inden de accijnsbelastingen. Als belastingkantoor, heeft het tot 1865 gefunctioneerd. Daarna was het van 1860 tot 1985 een politiepost. Gebouwd na de sloop van de Wittevrouwenpoort.
Hier was de Wittevrouwenbarrière, één van de vier poorten die toegang gaven tot de stad. In 1858 is de Witte Vrouwenpoort van de stadswal gesloopt en is de huidige brug aangelegd. Het torentje herbergt een uurwerk met klok uit 1554 van de Wittevrouwenpoort. Werd toen dagelijks opgewonden en is nu elektrisch
William, later Dirkje Kuik (1929 - 2008), was een veelzijdig Utrechts kunstenaar; auteur, dichter, graficus, en meer. Naast haar grafische werk richtte zij zich ook op schrijven. Zo verscheen naast haar grafische werk in 1960 'Utrechtse Notities', voorzien met door haar getekende stadsgezichten. Vergeten stadsgeschiedenis in losse fragmenten, zonder chronologische duiding.
Over het politiebureau bij de Wittevrouwenbrug schreef zij: Over Utrecht zou ik iets schrijven. Ligt Utrecht niet ergens in die driehoek tussen Venetië, Mantua en Verona? Van Utrecht trok men toch immers naar Rome? Hoe zou ik Mantua herkend, Verona gezien, Venetië verdroomd hebben al Utrecht mij niets meegegeven had? Hebben we geen paleizen in Utrecht: de schoonste politiepost van Europa staat er. Met arcade en groot horloge, geen arrestant in Italië heeft zo iets gezien.
Wat zien we verder op de foto. Links zicht op de ingang van de Kloksteeg. De jongen rechts heeft een zware vracht met al dat turf op zijn handkar. De man links is vermoedelijk een heetwaterstoker. Warm water was luxe. Zelf water opwarmen kostte veel brandstof. De mensen kochten liever voor een paar cent een emmer of vat kokend heet water, bij de Heetwaterstoker
#zowasutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos #verdweneninutrecht
De foto is gemaakt door Johannes Anthonius Moesman (1859 - 1937). Hij maakte destijds tal van foto's van het dagelijkse leven
De Oudegracht, met huizen aan de Werf aan de Twijnstraat (nu Twijnstraat aan de Werf) in 1915. Op de achtergrond de Vollersbrug. Gezien vanuit de richting van de Bijlhouwerbrug is dit gebogen zuidelijke deel van de Oudegracht een overblijfsel van de Kromme Rijn. De rivier die in 1122 door een dam bij Wijk bij Duurstede werd afgesloten. Met het graven van de Vaartse Rijn en het grootste deel van de Oude Gracht werd toen een nieuwe vaarweg van de Rijn en Lek naar de rivier de Vecht gemaakt.
De huizen stonden hier oorspronkelijk alleen op de hoge oever langs de Twijnstraat. Omdat van daaruit, anders dan aan de overkant van de gracht, geen werfkelders gebouwd zijn, geven de steegjes die van de straat naar het water lopen nog de oorspronkelijke helling van de oever aan.
De later langs het water gebouwde woningen en pakhuizen hadden hun ingang direct aan de werf.
Maandags zag je de vrouwen die hier langs de werf woonden, de was spoelen in het water van de Oudegracht. Helemaal rechts (niet zichtbaar) de Wijde Watersteeg. De huizen aan de werf grenzen met hun achterzijde aan de hoger gelegen panden, die op de Twijnstraat uitkomen.
De stegen werden gebruikt voor de aan- en afvoer van goederen uit de schepen aan de Oudegracht. Naast de Bijlhouwerbrug is ook een 'Wed', een overbouwd aflopend straatje, waarmee men met paard en wagen en karren bij de werf kon komen.
Waar komt de naam Twijnstraat vandaan? Er zou een 'twij' of 'twist' zijn geweest; Of gewoon van het werkwoord twijnen? Er woonden mandenmakers, die twijgen gebruikten; maar ook aannemelijk is, dat 'twij' of 'twee' verwijst naar de tweede huizenrij op de werf, de Twijnstraat aan de Werf. Met de Vollersbrug aan het eind kan er ook een relatie zijn met de kledingfabricage. Een volder of voller was een ambachtsman die weefde of breide met wollen stof
#zowasutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos #verdweneninutrecht
De foto is gemaakt door Johannes Anthonius Moesman (1859 - 1937). Hij maakte destijds tal van foto's van het dagelijkse leven in een losse stijl van fotograferen
Een bijzondere opname van het Vredenburg in 1925. Jarenlang domineerden de Fruithal en Korenbeurs dit plein. Hierin werden groente, fruit en graan verhandeld. Ze waren gebouwd rond 1890, toen de laatste resten van het kasteel Vredenburg waren gesloopt en de stadswallen verdwenen waren. Aan de achterzijde grenzend aan de Rijnkade, zodat vanuit de Stadsbuitengracht de bevoorrading mogelijk was.
In 1919 is de Fruithal gesloopt om plaats te maken voor het eerste Jaarbeursgebouw (rechts). De Korenbeurs staat nog overeind, maar zou in 1926 eveneens worden afgebroken voor de bouw van het tweede Jaarbeursgebouw. De rijk gedecoreerde markthallen hadden een zekere allure qua architectuur. Mooier dan de steenkolossen die daarna de 'skyline' van het Vredenburg vormden.
In 1973 maakten de Jaarbeursgebouwen plaats voor het Muziekcentrum en Hoog Catharijne. In 2013 kwam het huidige TivoliVredenburg gereed.
Links achter is nog een glimp van de Stationswijk te zien, welke in de jaren zeventig werd gesloopt voor de bouw van Hoog Catharijne.
De foto is genomen tijdens de 12e Jaarbeurs in maart (de Voorjaarsbeurs). Daartoe zijn allerlei noodbarakken op het plein neergezet. Met ernaast een parkeerterrein, dat voor die tijd al aardig vol staat met prachtige automobielen.
#zowasutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos #verdweneninutrecht
Trijn van Leemput ging in 1577 de Utrechters voor bij de sloop van het Spaanse dwangburcht Vredenburg. De resten van twee bastions, oorspronkelijk hoektorens van het kasteel, bleven sindsdien gespaard, omdat zij deel uitmaakten van de stadsmuur, waar nu de Rijnkade is. Het Noorderbastion werd in 1880 gesloopt voor de aanleg van een bredere Catharijnebrug; het Zuiderbastion bleef nog even bestaan.
Het werd het ‘Spanjaardsoord’ genoemd, maar stond in de volksmond bekend als het ‘Spanjaardsgat’. Het was in deze schemerige onderaardse gewelven wat griezelig, niet in de laatste plaats door de verhalen die erover verteld werden.
In 1870 had de gemeente toestemming verleend om een bierhal in te richten. Het werd de ‘Bayersche Bierhalle’. In het begin was dit een succes. Maar het was in deze onderaardse spelonken kil, klam en vochtig. Uit het plafond van het koepelvormige gewelf drupte salpeterachtig grondwater, waarbij je op moest passen dat de druppels niet in je bierpul vielen, terwijl je tegelijk probeerde niet van je bierkruk te tuimelen op de ongelijke zandvloer.
Het bezoek liep terug en halverwege 1878 besloot de gemeenteraad ‘deze onooglijke steenklomp’ af te breken. Het duurde nog even, er gingen stemmen op tot behoud en restauratie, maar in 1880 viel het definitieve besluit om te slopen.
In 1882 begon het slopen van het ‘Spanjaardsoord’. Er werd handmatig gesloopt met wel zo’n vijftig man aan het werk. Het werd een publieksattractie; veel Utrechters kwamen de catacomben nog eens bezichtigen en kijken naar het sloopwerk. Een laatste brokstuk muur bleef staan en werd in 1919 door genietroepen met munitie opgeblazen en gesloopt. De fundamenten waren nu volledig verwijderd en boven de grond was van het kasteelbastion niets meer te zien.
Op het vrij gekomen terrein kwam later het tweede Jaarbeursgebouw. In 1970 toen de Jaarbeursgebouwen werden gesloopt voor de bouw van Hoog Catharijne en het Muziekcentrum, werden op het Vredenburg weer fundamenten van het kasteel blootgelegd.
#zowasutrecht #moesmansutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos
Foto van Johannes Anthonius Moesman (Utrecht 1859 - 1937)
Begin 1900 werd het fietsen enorm populair. Vooral toen eindelijk die ongemakkelijke vélocipède, met dat hoge voorwiel, werd ingeruild voor de normale tweewieler zoals wij die nu nog kennen, werd de belangstelling om te leren fietsen groot.
Op deze foto een fietsdemonstratie in 1904 op het Vredenburg. Er is veel belangstelling. Een paar waaghalzen durven het aan om een stukje te fietsen. Op de achtergrond staat de Domtoren in de steigers.
In 1883 was op de Maliebaan, in café-restaurant 'Buitenlust, de Nederlandsche Bond voor vélocipèdes opgericht. Fietsen was een nieuwe en populaire vrijetijdsbesteding, maar stuitte hier en daar op weerstand. De Bond stelde zich ten doel de vooroordelen tegen het fietsen weg te nemen. In 1885 veranderde zij de naam in Algemeene Nederlandsche Wielrijders Bond (ANWB). Door de bond werden veel fietstochten georganiseerd.
Op verzoek van de leden werd het westelijke pad van de Maliebaan door de gemeente geschikt gemaakt voor de 'velocipede'. In 1885 was het traject, van de spoorwegovergang tot de Nachtegaalstraat, het eerste fietspad van Nederland. Niet veel later doorgetrokken naar de Maliesingel. Voorwaarde was wel, dat men alleen aan het eind van het pad mocht omkeren, om zo ongelukken te voorkomen....
De fiets werd geleidelijk goedkoper en bereikbaar voor iedereen. Beginnende wielrijders maakten echter nogal wat ongelukken. Door zich te bekwamen in de kunst van het wielrijden, kon dit worden voorkomen. In 1896 openden de gebroeders Goettsch hun eerste overdekte rijwielschool 'Simplex' in de Biltstraat. Een uur les kostte één gulden. Er kwamen alras meer fietsscholen in de stad.
#zowasutrecht #moesmansutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos #utrechtfietsstad
Johannes Anthonius Moesman (1859 - 1937) legde het dagelijks leven van de stad vast in vele foto's
Waar de Leidseweg uit het graafschap Holland de stad bereikte, lag vroeger één van de belangrijkste poorten en bruggen van de stad: de Catharijnepoort, ook wel de Hollandse poort genoemd, en de Catharijnebrug. In 1845 werd de Catharijnepoort gesloopt.
Op de foto de Catharijnebrug over de singel in 1906. Deze dubbele basculebrug met een breedte van acht meter dateerde uit 1880 en bestond uit twee kleppen, die afzonderlijk met de hand werden omhoog gedraaid. Op elk van de vier hoeken staat een sierlijke gaslantaarn.
Duidelijk is te zien, dat de twee kleppen een beetje omhoog stonden tegen elkaar, waardoor de passagiers van de paardentram bij het passeren een duidelijk merkbare schok kregen.
Op de stoep staat een paaltje met een bord waarop als maximum snelheid is aangegeven 10 km per uur. Het voornaamste verkeer bestond nog altijd uit paard en wagen. De gang van het paard werd als maatstaf genomen bij het bepalen van de snelheid.
Rechts achter de brug bevindt zich het politiebureau. Toen de stadspoorten waren afgebroken, werden er bij de poortbruggen politiebureaus gebouwd, die tevens als kommiezenhuisjes, kantoren van belastingambtenaren, dienst deden. De kommiezen moesten ervoor zorgen, dat de belasting geïnd werd op levensmiddelen en andere verbruiksgoederen, die in en uit de stad gevoerd werden. In 1865 werd deze belasting afgeschaft.
Achter het politiebureau de zijmuur van een graanpakhuis, met op de muur : Utrechtsche Stoom-Grutterij. Links staat een woongebouw, welke in 1915 verbouwd zou worden tot het mode-magazijn van Vinke. Op de achtergrond het Vredenburg.
Een jaar later moest de brug alweer worden vervangen. De elektrische tram was inmiddels gaan rijden en een dubbele klepbrug was hierop niet berekend....
#zowasutrecht #moesmansutrecht #utrechtrond1900 #dagelijksleveninutrecht #hetutrechtsarchief #utrechtopoudefotos
Johannes Anthonius Moesman(1859 - 1937) legde het dagelijks leven van de stad vast in vele foto's